Τουραχάν μπέης

Τούρκος στρατηγός. Έζησε τον 15o αι. Ο T., για τον οποίο λέγεται ότι ήταν ελληνικής καταγωγής, έδρασε στα χρόνια των σουλτάνων Μουράτ B’ και Μωάμεθ B’ και αρχικά υπηρέτησε ως διοικητής των Βοδενών. Το 1421, πήρε εντολή από τον φιλοπόλεμο Μουράτ B’ να συμπράξει με τον αδελφό του Κασέμ και τους γιους του Εβρενός μπέη, οι οποίοι δέσποζαν στη Μεγαλοβλαχία (Θεσσαλία) και, αφού κυριεύσει τη Θεσσαλονίκη, να βαδίσει εναντίον της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Επειδή όμως οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης παρέδωσαν εν τω μεταξύ την πόλη τους στους Βενετούς, ο T., αποφάσισε να εκστρατεύσει εναντίον της Πελοποννήσου, με σκοπό να ταπεινώσει τους Φράγκους και τους Βενετούς δυνάστες και να υποδουλώσει τους Έλληνες. Οι άρχοντες της δυτικής και Ανατολικής Ελλάδας Κάρολος A’ Τόκκος και Αντώνιος A’ Ατζαγιώλης, έντρομοι μπροστά στη δύναμη του T., αναγκάστηκαν τελικά να συμμαχήσουν μαζί του. Την άνοιξη του 1423, ο Τούρκος στρατηγός, επικεφαλής 25.000 ανδρών, εκπόρθησε το φρούριο του Ισθμού και βάδισε προς την καρδιά της Πελοποννήσου. Λίγο αργότερα, και ενώ ο τουρκικός στρατός περνούσε από ένα στενό και δύσβατο πέρασμα, δέχτηκε την επίθεση ελληνικών δυνάμεων, οι οποίες του προκάλεσαν μεγάλες απώλειες και αποκόμισαν πλούσια λάφυρα. Λίγο όμως πριν φτάσουν οι Τούρκοι στην Τρίπολη, υποχρεώθηκαν να πολεμήσουν και εναντίον των Αλβανών, οι οποίοι δεν ήθελαν τους Τούρκους κυρίαρχους της νέας πατρίδας τους. Στη μάχη που ακολούθησε οι Αλβανοί νικήθηκαν και πολλοί σκοτώθηκαν. Λέγεται μάλιστα ότι οι νικητές έφτιαξαν στη θέση που έγινε η μάχη, μια πυραμίδα από τα κρανία των νεκρών. Επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, ο Τ. πήρε μαζί του 1.200 Φράγκους και Βενετούς υπηκόους και περίπου 6.000 Έλληνες, αιχμαλώτους. Το 1431 οργάνωσε νέα επιδρομή στην Πελοπόννησο και το 1435 στη Βοιωτία. Στη διάρκεια της τελευταίας αυτής επιδρομής κυρίευσε τη Θήβα. Μετά τις νίκες του αυτές, στράφηκε και πάλι στην Πελοπόννησο (1451 και 1454), μαζί με τους δύο γιους του, τον Αχμέτ και τον Ομάρ και συνέχισε τους αγώνες του για την καθυπόταξή της.